Skip to main content

Woordenlijst

Deze meertalige woordenlijst bevat gemakkelijk te begrijpen definities voor de belangrijkste wetenschappelijke termen op het gebied van risicobeoordeling die op deze website worden gebruikt. Termen en definities daarvan zijn in onze communicatieproducten als pop-ups opgenomen om begrippen uit te leggen aan het algemene publiek.
In de woordenlijst wordt gebruikgemaakt van standaardspelling in het Engels. Acroniemen worden met hoofdletters geschreven. Termen worden met kleine letters geschreven. De termen en verklaringen worden vertaald in alle 24 officiële talen van de EU.
De woordenlijst wordt regelmatig bijgewerkt. Relevante ontbrekende termen kunnen voor opname in de lijst worden voorgesteld via het online vragenformulier.

Disclaimer: De definities in de woordenlijst zijn uitsluitend bedoeld om de gebruikers van deze website te helpen wetenschappelijke terminologie te begrijpen. De definities kunnen verschillen van die in de wetgeving van de Europese Unie en in het EFSA-tijdschrift.

R


De inname van een nutriënt die waarschijnlijk zal voorzien in de behoeften van bijna alle gezonde mensen in een populatie.

Waarde die wordt vastgesteld voor macronutriënten die energie opleveren, en die wordt uitgedrukt als het aandeel (%) energie uit die macronutriënt. RI’s geven innamebereiken weer die adequaat zijn om de gezondheid in stand te houden. Een caloriehoudend bestanddeel van voedsel (bv. vet, eiwitten, koolhydraten) dat in significante hoeveelheden nodig is voor normale groei, ontwikkeling en behoud van de gezondheid.

Het vermogen van microben om te groeien in de aanwezigheid van stoffen die specifiek zijn ontworpen om ze te doden; zo zijn sommige menselijke infecties nu resistent tegen antibiotica, wat aanleiding geeft tot bezorgdheid over het wijdverbreide gebruik ervan.

Een methode voor het wegen van de waarschijnlijke risico’s (in termen van incidentie en ernst) in verband met blootstelling aan een stof ten opzichte van de waarschijnlijke voordelen.

Het beheer van risico’s die aan de hand van een risicobeoordeling zijn geïdentificeerd. Het omvat de planning, uitvoering en evaluatie van eventuele daaruit voortvloeiende maatregelen ter bescherming van consumenten, dieren en het milieu.

 Een gespecialiseerd gebied van toegepaste wetenschap dat het evalueren van wetenschappelijke gegevens en studies met het oog op de beoordeling van risico’s in verband met bepaalde gevaren omvat. Het gaat om vier stappen: gevarenidentificatie, gevarenkarakterisering, blootstellingsbeoordeling en risicokarakterisering.

Een methode voor het prioriteren van risico’s op basis van hun waarschijnlijkheid en ernst.

De interactieve uitwisseling van informatie en meningen tijdens het volledige risicoanalyseproces. Dit omvat ook het toelichten van bevindingen die voortvloeien uit risicobeoordelingen en het onderbouwen van beslissingen inzake risicobeheer. Deze interactieve uitwisseling vindt op verschillende niveaus plaats, namelijk via de verspreiding van openbare informatie over risico’s onder consumenten of andere betrokken groepen, de dialoog binnen en tussen de processen van risicobeoordeling en risicobeheer, en de samenwerking met belanghebbende partijen waarvoor de uitkomst van de risicoanalyse gevolgen zal hebben.

De laatste fase van de risicobeoordeling, waarin de waarschijnlijkheid dat een bepaalde stof schade zal veroorzaken, wordt berekend in het licht van de aard van het gevaar en de mate waarin mensen, dieren, planten en/of het milieu eraan worden blootgesteld.

Een type nucleïnezuur dat in het lichaam wordt aangetroffen, vergelijkbaar met DNA maar met een enkelvoudige streng. De bekendste functie van RNA (ribonucleïnezuur) is het doorgeven van instructies van DNA aan het cellulaire mechanisme dat verantwoordelijk is voor het maken van eiwitten. 

De blokkering van normale genactiviteiten door RNA-moleculen. Dit is een natuurlijk proces, maar kan ook door biologen worden gebruikt om te onderzoeken hoe genen in het lichaam werken.

De blokkering van normale genactiviteit door RNA-moleculen. Dit is een natuurlijk proces, maar kan ook door biologen worden gebruikt om te onderzoeken hoe genen in het lichaam werken.